„Black Friday” w szkole, nie tylko w piątki 30tego – czyli o okazjach w procesie edukacji

-



"Black Friday". Kolejne promocje, biegniemy do sklepu, żeby wykorzystać okazję. A  jak wykorzystać je w procesie edukacji? Czy my, nauczyciele, wykorzystujemy okazje i  „promocje”, które podrzuca nam codzienne życie, wiadomości, a nawet pogoda? Wierzę, że dla części z nas odpowiedź będzie pozytywna.
Muszę jednak podzielić się pewną refleksją. Pamiętam, jak w pewien zimowy poranek jechałam do pracy. Całą noc padał śnieg i do tego złapał mróz. Mijałam po drodze las i urzekł mnie widok drzew. Wyglądały, jak z najpiękniejszej zimowej fotografii - pokryte białą szadzią lśniły i odbijały się w porannym słońcu. W kilka sekund w mojej głowie powstał nowy plan dnia. Skoro drzewa tak mnie urzekły, to co na to moi uczniowie? Podjęłam decyzję, że nie będą tego dnia uczyć się o zwierzętach, a zajmą się opisem tego, co widzą z okna. Nieważne było dla mnie, że nie wykorzystam materiałów przygotowanych poprzedniego wieczoru. Materiały nie uciekną, a takiego widoku z okna mogę już nie mieć. Lekcje w kilku krokach wyglądały mniej więcej tak:  każdy wybrał sobie swoje okno i swoje drzewo. Następnie tworzył opis tego, co go zachwyciło. Całość wieńczyła praca plastyczna – oczywiście w formie otwieranej okiennicy. Każdy uczeń był zaangażowany w swoją pracę, z zachwytem opisywał to, co widzi. Trzy godziny minęły tak szybko, że aż szkoda nam było kończyć zajęcia.
Myślałam potem: „A może jednak powinnam trzymać się planu? W końcu ta lekcja, która się odbyła nie była przeze mnie przemyślana, zaplanowana i przygotowana...”. Miałam jednak poczucie, że była to jedna z lepszych lekcji kreatywnego pisania, jaką udało mi się do tamtej pory przeprowadzić. Otrzymałam zaangażowanie dzieci, wywołałam kreatywność, a przez nieskrępowanie - moje i dzieci - nawet ci, którzy nie lubili pisać, stworzyli świetne teksty.
Od tamtej pory często schodzę z obranej drogi. Podstawa czy program są dla mnie wyłącznie inspiracją. Nie krępują mnie, jako nauczyciela, a dzięki takim doświadczeniom, jak to opisane powyżej, nauczyłam się wykorzystywać okazje, a także słuchać dzieci. Pamiętajcie: śnieg jest pierwszy tylko raz, potem już nie.

Monika Jaworska

Konsultant merytoryczny w Prywatnej Szkole Podstawowej KOLUMBUS, nauczyciel dyplomowany, terapeuta pedagogiczny;

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

„Być może kiedyś to rzeczywiście działało, jednak obecnie świat i ludzie są już w zupełnie innym miejscu. Dotyczy to także potrzeb dzieci” – czyli bardzo ważny post o ocenianiu

-
Obraz
W Kolumbusie edukacja opiera się na relacjach. Poszukujemy rozwiązań wspierających ten cel. Relację, rozumiemy jako wymianę między ludźmi, którą wspiera zaufanie, poczucie bezpieczeństwa i założenie, że ludzie są dobrzy i chcą dobrze. To również przekonanie, że wszystko co robimy ma na celu realizowanie naszych potrzeb. Poszukujemy do tego strategii, które nam odpowiadają. Możemy różnić się w podejściu, ale oczywistym jest, że potrzeby wszyscy ludzie mają takie same. Nie znaczy to jednak, że potrzebujemy tego samego w tym samym czasie. Takie podejście wymaga dużej uważności „na siebie” wzajemnie, dialogu i empatycznej postawy. Dzieci mają naturalną i bardzo silną potrzebę rozwoju, aktywności umysłowej i fizycznej, kompetencji, bycia uwzględnianym. Cechuje je również niepohamowana ciekawość poznawcza. Edukacja jest najlepszą odpowiedzią na wszystkie te potrzeby. Dlaczego więc dzieje się tak, że w tradycyjnym systemie bardzo szybko u dzieci spada motywacja do rozwoju, a nauka jest dl
Czytaj więcej

Spotkania trójstronne, czyli niezwykłe podsumowanie

-
Obraz
Garść refleksji o tym, że: „wszystko jest możliwe jeśli się tylko postarasz”*   Za nami niezwykłe spotkania trójstronne w klasie trzeciej. Postanowiłyśmy w ten wyjątkowy sposób podsumować pierwsze półrocze nauki. Od początku nauki,   bo od września, dzieci regularnie dokonywały samooceny, uczyły się pisać refleksje (które nawet zyskały nowe, kreatywne miano - „refLEKCJI”). Doprawdy nie ma nic wspanialszego, niż możliwość obserwowania, jak nasze dzieci rozwijają skrzydła. Jak uczniowie stają się coraz bardziej świadomi czego i po co się uczą, jak dojrzale dokonują samooceny i wyznaczają sobie cele i kroki do ich osiągania. Wszystko po to, aby pod koniec stycznia usiąść przed rodzicami i nauczycielami i opowiedzieć z czego są dumni, co sprawiło im frajdę, czego się nauczyli i czego chcą się jeszcze nauczyć. Przypominam, że piszę o ośmio-, dziewięciolatkach, którzy z radością, dumą i lekkim skrępowaniem opowiadali o swoich sukcesach! Muszę podkreślić, że to właśnie te spotkania
Czytaj więcej

Dlaczego nasz Kolumbus jest właśnie TAKI?

-
Kiedy odwiedzają nas osoby z zewnątrz, reakcje są niemal zawsze takie same: zaskoczenie („że tyle tu miejsca”) i oczarowanie atmosferą („o jejku, jak tutaj wszyscy swobodnie się czują”). Podobno w naszej szkole jest tak, jak u dobrego znajomego w kuchni, na pogaduszkach - swojsko i bezpiecznie. Nasza szkoła nie przypomina bowiem szkoły – instytucji. Bo dokładnie takie było i jest nasze zamierzenie. Dlaczego? Wszystko po to, aby dzieci, jak najskuteczniej się uczyły, gdyż to właśnie proces uczenia się jest tu punktem centralnym – wszystko inne jest wokół niego zorganizowane i jemu podporządkowane. Poczynając od budowania poczucia bezpieczeństwa, poprzez zaplanowane i konsekwentne działania (które zaczynają się od urządzania wnętrz szkoły, tworzenia przestrzeni dla uczniów i nauczycieli), poprzez te nakierowane na budowanie wspólnoty w społeczności i współodpowiedzialności za miejsce i zachowanie. Paradoksalnie to właśnie mniejsza kontrola, a większe zaufanie, ustalanie wspólnych za
Czytaj więcej